Nie nie radzi bardziej nić miłość V

Po 30 minutach pilot kazał nam zapiąć pasy.Zaczeły się turbulencję i to bardzo mocne.Bardzo się wystraszyłem więc ścisnełam dłoń Nialla.Po chwili wtuliłam się w jego tors.
-Nie bój się jestem tutaj-powiedział całując mnie w czoło
Puściłam go i odwróciłam się w stronę okna.Turbulencję ustały a po godzinie byliśy już w Londynie.Wysiadłam z samolotu a po mnie Niall.Wzieliśy wspólną taksówkę to znaczy on wepchnął się do mojej i ruszyliśmy do domu.Niesty mieszkaliśmy razem.Weszliśmy do mieszkania a ja udałam się do sypialni.Rozpakowywałam swoje rzeczy a chłopak był na dole.Kiedy skończyłam wróciłam do kuchni i doznałam szoku.Była ona w płatkach róż a na stole była przyszykowana kolacja
-Niall co to ma znaczyć?!
-Ja cię kocham rozumiesz?!
-Udowodniłeś to w Paryżu!-krzyknełam
Wtedy Niall rozpłakał się.Zrobiło mi się go trochę żal,ale niech poczuje to co ja.Patrzyłam na niego i powoli coś we mnie pękało.
-Proszę nie płacz!-powiedziałam
Chłopak wstał,otarł łzy i spojrzał na mnie
-Zrozum mnie Niall.Kocham cię,ale tym co zrobiłeś udowodniłeś jaki jesteś.
-Czy możemy się przyjaźnić?
Pokiwałam głową.
Chłopak pierwszy raz od kilku dni się uśmiechnął,ale mi wciąż było smutno
-To może zjemy?-zaproponował
Usiedliśmy a chłopak odrazu zaczął jeść.Ja patrzyłam na niego i uśmiechałam się.Kiedy skończył powiedział że idzie się przebrać
***************************************************************************
Tak mineły 2 miesiące.Niall jest moim najlepszym przyjacielem,jednak wciąż go kocham a on mnie.Boję się do niego wrócić.Dzisiaj przyszedł do mnie cały zapłakany
-Niall co się stało?!
-Wyjeżdżamy w trasę,ale ja nie chcę cię zostawiać-odpowiedział
Przytuliłam go.Po chwili poczułam jego usta na swoim policzku.Przesuwały się w kierunku moich.Odsunełam go
-Nie możemy-powiedziałam
-Mineły 2 miesiące a ty dalej masz do mnie żal?!
-Wybacz..
On pokręcił głową i poszedł się pakować.Akurat dzisiaj wyjeżdżał.Trudno mi było dopuścić do do moich myśli,ale chciałabym żeby został.Już mi go brakowało
**********6 dni później*****************
Już dzisiaj wraca! Tak bardzo się cieszę!Przez ten tydzień zrozumiałam że chcę z nim być.Wziełam taksówkę i pojechałam na lotnisko.Czekałam na niego jakieś 12 minut aż wkońcu zobczyłam go.I w tym momencie serce przestało mi na moment bić.Kiedy tylko był blisko mnie podbiegłam do niego i pocałowałam go.Oplotłam się nogami wokół jego talii.Całwaliśmy się 6 minut.Kiedy się od siebie oderwaliśmy chłopak mocno mnie przytulił
-Nigdy cię nie puszczę-powtórzył te same słowa
-Niall kiedy cię nie było zrozumiałam że cię kocham-powiedziałam
Wróciliśmy do domu a ja odrazu zrobiłam mu muffinki.
-Wiesz że cię kocham?-powiedział całując mnie
Byliśmy słodką parą.Fanki Nialla polubiały mnie a z tego powodu on bardzo się cieszył.Niektórzy mogli nas nazywać idealną parą.Tak było do pewnego czasu.Od kilku dni cały czas się kłóciliśmy o pierdoły.Niall zaczął więcej pić.Nie mogliśmy się dogadać.Nie wiedziałam co jest tego przyczyną
-Co się z tobą dzieje?!-krzyknełam na chłopaka,który siedział z butelką piwa w ręcę przed telewizorem
-O co ci chodzi?!
-Zaczynam powoli wątpić to że mnie kochasz-powiedziałam ze smutnym głosem
On się wogóle nie przejął.Wziął łyk piwa i wciąż oglądał telewizor.
Ja poszłam na górę i ubrałam się w piżdżamę.Usiadłam w sypialni i przypomniałam sobie ostatni kryzys naszego związku.Wtedy wszedł Niall.Ja zakryłam się kołdrą i usnełam.Nie chciałam kolejnej awantury
-Co się z nami stało?-zapytał kładąc się obok mnie
-Nie wiem-powiedziałam i zasnełam
Jak codzień obudziłam się bez Nialla.Wziełam telefon i zadzwonił do niego.
-Nie mogę rozmawiać-rozłączył się
Ze łzami w oczach zaczełam się pakować.Wrzuciłam potrzebne rzeczy do torby i wyszłam z domu.Pojechałam taksówką do Harrego.
-Co jest?-zapytał przytulając mnie
-Coś się dzieje z Niallem-powiedziałam płacząc
Chłopak usiadł ze mną na kanapie i pytał o co chodzi.Powiedział mu wszystko a on uważnie słuchał.Poszedł zrobić mi herbatę.Mimo tego co się między nami stało wciąż był dla mnie jak brat.
Wtedy zadzwonił Niall
-Gdzie ty jesteś?!-krzyczał do słuchawki
-Niall musimy od siebie odpocząć-powiedziałam
On rozłączył się a ja przytuliłam się do Harrego.
Przez cały dzień siedziałam z Harrym i z chłopakami.Oglądaliśmy filmy itp.Czułam że oni coś przedemną ukrywają.
-Dobra mówcie o co chodzi!
Liam chciał się coś powiedzieć lecz wtedy zadzwonił jego telefon
-Niall jest w szpitalu-powiedział
Szybko wybiegłam z domu i wziełam taksówkę.To 2 minutach byłam już w szpitalu.
Stanełam przy recepcji a wtedy pojawiła się tam znana mi już brunetka
-Która z Was to dziewczyna pana Horana
-Ja-powiedziałyśmy obie na raz
Spojrzałyśmy na siebie ze zdźiwieniem
Pielęgniarka zaprowadziła nas do pokoju 143 gdzie leżał Niall
-Wytłumaczysz mi o co chodzi!-powiedziałam pokazując na brunetkę
-To nie jest tak-powiedział
Brunetka wybiegła z tamtąs zostawiając mnie z nim.Do sali wszedł lekarz i oznajmił mi że Niall jest poważnie chory.
-Ale jakto jest możliwe?!
Doktor opuścił salę a ja usiadłam na skraju łóżka na którym był chłopak
-Przykro mi że dowiedziałaś się w ten sposób-zaczął mnie uspokajać
-Czy ona wiedziała?!
-Tak
-Tak..-powtórzyłam jego słowa-Odpowiedz mi widzisz sens tego związku?
Milczał.Do już był definitywny koniec NAS.Nie mogłam zostawić chłopaka więc w każdym dniu choroby go odwiedzałam w przeciwieństwe do Natalie bo tak miała owa brunetka na imię.
Po ciężkich 3 miesiącach on wyzdrowiał.Czekałam na niego przed szpitalem.Wtedy przyjechała Natalie.W drzwiach pojawił się Niall a ona rzuciła się na niego.On nie odepchnął jej tylko pogłebił pocałunek.
To tak bardzo bolało.Odwróciłam się i szłam przed siebie.Wszystko straciło dla mnie sens.Przez cały czas on mnie oszukiwał.Do głowy przychodziły mi myśli samobójcze.Usiadłam na pobliskiej ławce i skuliłam nogi.Schowałam w nich.Wtedy usiadła obok mnie staruszka
-On nie jest ciebie wart.Nie trać dla niego łez.Musisz pokazać że jesteś silna.Pokaż mu co stracił.Kiedyś zrozumie błąd,który popełnił-powiedziała staruszka i wstała
To jednak nie zmieniło mich przemyśleń.Wróciłam do domu Harrego.Kiedy oznajmiłam mu że chcę wrócić do siebie on zaprzeczył
-W takim stanie nigdzie nie pójdziesz
-Harry proszę cię!-krzyczałam
Po długim błaganiu zgodził się.Wziełam swoje rzeczy i po 12 minutach byłam u siebie.Poszłam do łazienki i szukałam tego co miało przynieść mi ukojenie.Kiedy to znalazłam robiłam długie nacięcie.Powoli zaczeło mi się robić słabo.W końcu zamknełam oczy.
Niestety lekarzom się nie udało mnie uratować.To przyniosło mi ukojenie.Przez cały czas miałam przed sobą twarz Nialla.Uśmiechniętego blondyna z niebieskimi oczami.Ta miłość mnie zabiła.Kiedy on dowiedział się o tym co zrobiłam załamał się.Pił dzień w dzień.Sumienie go zeżarło.Pewnego dnia zrobił to samo co ja.Nie mógł wytrzymać tęsknoty.Wiedział że to on mnie zabił i to przynosiło mu spokoju.Chciał się pozbyć tego uczucia.Jego także nie odratowali.Teraz mimi iż oboje straciliśmy nasze ziemskie życie teraz rozpoczeliśmy nowe w naszym wspólnym raju...